7 علت شایع تشنج در سگ ها + راهکارهای درمان

7 علت شایع تشنج در سگ‌ ها + راهکارهای درمان

تشنج در سگ‌ ها:

تشنج در سگ‌ ها، که به آن seizure نیز گفته می‌شود، یک اختلال عصبی است که به‌طور معمول به دلیل تغییرات غیرطبیعی در فعالیت الکتریکی مغز رخ می‌دهد.

زمانی که سگ دچار تشنج می‌شود، ممکن است شاهد حرکات غیرطبیعی و غیرقابل کنترل در بدن او باشید که معمولاً شامل تکان‌ های عضلانی، ریختن کف از دهان، بی‌هوشی و از دست دادن تعادل است.

تشنج‌ها  در سگ ممکن است به طور ناگهانی اتفاق بیفتند و در هر سنی از سگ‌ها مشاهده شوند.

این وضعیت ممکن است تنها یک بار در زندگی سگ رخ دهد یا به صورت مکرر تکرار شود. گاهی اوقات چیزی که شبیه تشنج است ممکن است اصلا تشنج نباشد.

 به راحتی می توان لرزش عضلانی یا حتی لرزش  را با تشنج در سگ اشتباه گرفت، زیرا همه آنها می توانند شامل حرکات غیرقابل کنترل عضلانی باشند.

تشنج در سگ‌ها ممکن است ناشی از یک مشکل پزشکی جدی باشد که نیاز به درمان فوری دارد. در این مقاله به بررسی 7 علت شایع تشنج در سگ‌ ها + راهکارهای درمان آن‌ها خواهیم پرداخت.

انواع تشنج در سگ ها

دو نوع اصلی تشنج وجود دارد : تشنج عمومی  گرند مال و تشنج جزئی کانونی

تشنج عمومی:

هنگامی که بیشتر مغز سگ تحت تأثیر فعالیت الکتریکی غیرطبیعی قرار می گیرد، تشنج عمومی را تجربه می کند.

به  نظر می رسد که تمام بدن سگ تشنج می کند. این همان چیزی است که مردم معمولاً وقتی به تشنج فکر می کنند تصور می کنند.

تشنج های جزئی:

برخلاف تشنج های عمومی، تشنج های جزئی شامل فعالیت الکتریکی غیرطبیعی فقط در یک یا چند قسمت از مغز هستند.

سگ هایی که تشنج جزئی را تجربه می کنند اغلب حرکات غیر معمولی را نشان می دهند که محدود به قسمت خاصی از بدن آنها است.

به عنوان مثال، ممکن است یک پا به طور مکرر لگد بزند، یا ممکن است علائمی مانند لیسیدن لب یا گاز گرفتن مگس (در هوا زدن) داشته باشد.

در صورتی که سگ هیچ تغییر ذهنی در طول تشنج نداشته باشد، ممکن است از اصطلاحات تشنج کانونی یا حرکتی جزئی برای توصیف وضعیت استفاده شود.

تشنج های جزئی که شامل تغییر در آگاهی هستند، گاهی اوقات تشنج جزئی پیچیده یا تشنج روانی حرکتی نامیده می شوند.

علائم شایع تشنج در سگ ها

برای تشنج عمومی، علائم بسته به فاز تشنجی که سگ در آن قرار دارد متفاوت است. تشنج های عمومی را می توان به سه مرحله تقسیم کرد:

1. فاز پریکتال (هاله):  قبل از تشنج، به نظر می رسد بسیاری از سگ ها چیزی را تجربه می کنند که معمولا به عنوان هاله شناخته می شود. افرادی که تشنج دارند اغلب مناظر، بوها یا سایر احساسات غیرعادی را در ثانیه یا چند دقیقه قبل از تشنج توصیف می کنند. علائم عبارتند از:
   • بی قرار شدن
   • نشان دادن رفتار غیرعادی
   • خیره خالی به فضا
2. مرحله ایکتال:  این خود تشنج است. سگ‌ ها معمولاً تشنج‌های تونیک-کلونیک (که گرند مال نیز نامیده می‌شود) را تجربه می‌کنند و علائم زیر را دارند:
   • از محیط اطراف خود بی خبر می شوند
   • افتادن و سفت شدن
   • دست و پا زدن آنها
   • گاز گرفتن در هوا
   • ادرار کردن یا مدفوع کردن
3. مرحله پس از عارضه:  پس از پایان تشنج درسگ‌ ها مرحله پس از اکتال را طی می‌کنند که ممکن است کسل‌کننده،  بی حالی، بی‌قرار، روی پاهای خود ناپایدار یا حتی به طور موقت کورباشند . مرحله پس از اکتال معمولاً چند دقیقه تا چند ساعت طول می کشد، با تشنج طولانی تر و شدیدتر معمولاً منجر به فاز پس از اکتال طولانی تر و چشمگیرتر می شود.

همچنین ممکن است سگ‌ها این نوع تشنج‌های عمومی را تجربه کنند:

• تشنج تونیک عمومی (سفتی بدون دست و پا زدن)
• تشنج کلونیک عمومی (پارو زدن بدون سفتی)
• تشنج عمومی بدون سفتی یا دست و پا زدن (که گاهی اوقات تشنج پتی مال نامیده می شود)، که در طی آن به سادگی برای مدتی هوشیاری خود را از دست می دهند.

با تشنج کانونی، معمولاً لرزش را به ناحیه کوچک‌تری از بدن محدود می‌کنید. علائم عبارتند از:

• لیس زدن مکرر
• تکان دادن صورت
• ضربه زدن به هوا
• لگد زدن مکرر به یک پا
• تکان دادن مکرر لب، پلک و/یا گوش
• هوشیاری تغییر یافته ممکن است وجود داشته باشد یا نباشد

سگ‌های مبتلا به تشنج کانونی اغلب به غیر از تکان‌های مکرر، طبیعی عمل می‌کنند. سگ ها می توانند فازهای پریکتال و پس از اکتال همراه با تشنج های جزئی داشته باشند، اما

علائم خفیف تر از علائم مرتبط با تشنج عمومی است.

1. بیماری صرع (Epilepsy)

یکی از شایع‌ ترین علل تشنج در سگ‌ها بیماری صرع است. صرع یک اختلال عصبی است که باعث می‌شود فعالیت‌های الکتریکی در مغز به صورت غیرطبیعی افزایش پیدا کند و

این موضوع موجب بروز تشنج‌های مکرر شود. در بسیاری از موارد، صرع ارثی است و در نژادهای خاصی مانند لabrador retrievers و german shepherds بیشتر دیده می‌شود.

علائم:

• تشنج‌های مکرر و بدون علت خاص

• لرزش بدن و بی‌حالی بعد از تشنج

راهکار درمان:

درمان صرع معمولاً شامل داروهای ضد صرع است که می‌تواند به کنترل تشنج‌ها کمک کند. داروهایی مانند فنی‌توئین، والی‌ پروات سدیم و کاربامازپین تحت نظر دامپزشک تجویز می‌شوند.

همچنین، باید برنامه منظم پیگیری و معاینه‌های دوره‌ای انجام شود تا دوز دارو تنظیم شود.

2. مسمومیت‌ها و مواد سمی

مسمومیت‌ها یکی از علل رایج تشنج در سگ‌ ها هستند. سگ‌ ها ممکن است مواد سمی مختلفی مانند داروهای انسانی (آسپرین، ایبوپروفن)، شکلات، گیاهان سمی یا مواد شیمیایی خانگی را بخورند و

به این ترتیب دچار تشنج شوند.

علائم:

• بی‌قراری و اضطراب

• استفراغ، اسهال یا افزایش ترشح بزاق

• تشنج‌های شدید و غیرقابل کنترل

راهکار درمان:

در صورت مسمومیت، باید فوراً به دامپزشک مراجعه کنید. درمان شامل شستشوی معده و استفاده از داروهای ضدسم برای پاکسازی بدن سگ است.

همچنین دامپزشک ممکن است داروهای ضد تشنج و داروهای دیگر برای کاهش اثرات مسمومیت تجویز کند.

مطالب بیشتر:5 نوع آلرژی در سگ ها که رایج هستند

3. بیماری‌های متابولیک (مثل اختلالات کبدی و قند خون پایین)

مشکلات متابولیک مانند بیماری‌های کبدی، کمبود قند خون (هیپوگلیسمی) یا اختلالات تیروئیدی می‌توانند موجب تشنج در سگ‌ها شوند.

این بیماری‌ها معمولاً باعث بروز مشکلات دیگری مانند کاهش وزن، ضعف، یا تغییرات در رفتار سگ می‌شوند.

علائم:

• ضعف عمومی و بی‌حالی

• کاهش اشتها و تغییرات در عادات غذایی

• تشنج در سگ‌های مبتلا به مشکلات متابولیک

راهکار درمان:

تشخیص بیماری‌های متابولیک معمولاً از طریق آزمایش‌های خون انجام می‌شود. درمان به علت بستگی دارد و ممکن است شامل مکمل‌های ویتامینی، انسولین برای سگ‌های دیابتی، یا داروهای کبدی باشد.

4. ضربه مغزی و آسیب‌های جسمی

ضربه به سر یا آسیب‌های شدید به مغز سگ می‌تواند باعث تغییرات الکتریکی در مغز و در نتیجه تشنج شود. این وضعیت معمولاً پس از تصادفات، سقوط‌ها یا برخوردهای شدید رخ می‌دهد.

علائم:

• خونریزی از گوش یا بینی

• بی‌هوشی و از دست دادن تعادل

• تشنج و کاهش آگاهی

راهکار درمان:

در صورت وقوع آسیب‌های جسمی، باید فوری به دامپزشک مراجعه کنید. درمان معمولاً شامل جراحی، داروهای ضدالتهابی و مراقبت‌های ویژه می‌شود تا سگ از آسیب‌های مغزی جلوگیری کند.

5. عفونت‌های مغزی یا التهاب مغز (Encephalitis)

عفونت‌ها و التهاب‌های مغزی ناشی از ویروس‌ها یا باکتری‌ها می‌توانند منجر به تشنج شوند. التهاب مغز می‌تواند باعث اختلالات عصبی شدید شده و نیاز به درمان فوری داشته باشد.

علائم:

• تب و لرز

• عدم تعادل و مشکل در حرکت

• رفتارهای غیرعادی یا تغییر در هوشیاری

راهکار درمان:

درمان التهاب مغز معمولاً شامل آنتی‌ بیوتیک‌ ها یا داروهای ضد ویروسی برای درمان عفونت‌ها و داروهای

ضدالتهابی برای کاهش التهاب است. درمان باید تحت نظارت دقیق دامپزشک انجام شود.

6. عوامل ژنتیکی و نژادی

برخی از نژادهای سگ‌ها مانند labrador retrievers، border collies و german shepherds بیشتر در معرض خطر تشنج و بیماری‌های صرع هستند.

این وضعیت معمولاً ارثی است و به‌طور مکرر در سگ‌های این نژادها دیده می‌شود.

علائم:

• تشنج‌های مکرر و بدون علت مشخص

• نوسانات رفتاری قبل از تشنج

راهکار درمان:

در این موارد، درمان معمولاً شامل داروهای ضدصرع برای کنترل تشنج‌ها است. دامپزشک ممکن است داروها را با دقت تنظیم کند و نظارت منظم را توصیه کند.

7. کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی

کمبود برخی ویتامین‌ها مانند ویتامین B6 یا کلسیم می‌تواند باعث تشنج در سگ‌ها شود. این کمبودها معمولاً به‌دلیل رژیم غذایی نامناسب یا اختلالات جذب مواد مغذی در سگ‌ها به وجود می‌آید.

علائم:

• لرزش عضلات و ضعف

• تشنج‌های کوچک و بی‌ثبات

• رفتار غیرطبیعی

راهکار درمان:

برای درمان تشنج ناشی از کمبود مواد مغذی، مکمل‌ های ویتامینی و مواد معدنی تجویز می‌شوند. تنظیم رژیم غذایی مناسب و تأمین مواد مغذی ضروری می‌تواند از بروز مشکلات جدی جلوگیری کند.

نتیجه گیری تشنج در سگ‌ها

تشنج در سگ‌ ها می‌تونه نشونه‌ ای از یک مشکل جدی در سلامتی اون‌ها باشه که نباید نادیده گرفته بشه.

شناخت علائم اولیه، مشورت با دامپزشک، و پیگیری درمان‌های مناسب، نقش بسیار مهمی در کنترل و کاهش دفعات تشنج داره.

تشخیص دقیق و درمان به‌موقع می‌تواند به حفظ سلامت سگ شما کمک کند و از بروز مشکلات طولانی‌مدت جلوگیری نماید. اگر سگ شما دچار تشنج شد، ابتدا باید به دامپزشک مراجعه کنید تا

علت اصلی تشنج شناسایی و درمان‌های مناسب آغاز شود.

اگر صاحب یک سگ هستید، آگاهی از وضعیت‌های مختلفی مثل تشنج در سگ‌ ها به شما کمک می‌کنه تا در مواقع ضروری، تصمیمات درست‌تری بگیرید و کیفیت زندگی حیوان خونگیتون رو حفظ کنید.

تشنج در سگ‌ ها می‌تواند مشکلات جدی در سیستم عصبی یا سایر قسمت‌ های بدن باشد.

منبع